پیشنهاد این هفته گیم تایم Evil Within
نسل هفتم کنسول‌ها مصادف شد با شکست‌های پی‌در‌پی برای عناوین ژانر وحشت و در این بین فقط چند بازی توانستند انتظار‌ها را برآورده کنند و مخاطب خود را تا سر حد مرگ بترسانند!
در دنیای بازی های ویدیویی بزرگانی هستند که می توانند ترس را با چیز هایی بی نظیر ترکیب کنند. این جاست که ترس اهمیت پیدا می کند. شکل می گیرد. باور می شود. جذاب می شود! آری همان ترس عجیب و غریب و آزار دهنده جذاب می شود. دقیقا در همین لحظه است که عنوانی به مانند Resident Evil متولد می شود. حال بعد از این همه سال که هیچ خبری از یک عنوان به سبک Survival Horror نبود که بتواند مخاطب را راضی کند، شینجی میکامی که به پدر این سبک محسوب می شود به پا می خیزد و ساخت یک عنوان با نام Evil Within را شروع می کند .
شخصیت اصلی داستان سباستین کوستلانوس (Sebastian Castellanos) کارآگاهی جوان است که با دو همکار خود به نام‌های جولی کیدمن (Julie Kidman) و ژوزف اودا (Joseph Oda) در حال بازگشت از یک ماموریت هستند که خبر می‌رسد در تیمارستانی اتفاق‌های عجیبی رخ داده حرکت به سمت این تیمارستان است که همه چیز را آغاز می کند. یکی از دلایل خوب بودن بازی نحوه روایت آن است. نحوه روایتی که در هیچ جا و هیچ مکانی خسته کننده نمی شود و همیشه بازی را از کلیشه به دور نگه می دارد و بزرگترین حسن داستان بازی نیز در همین موضوع نهفته است.
ترس، کلمه ای است که در بازی The Evil Within نسبت به عنوان Resident Evil 4 پر رنگ تر شده منظور یک دنیا ترس است. “یک ترس ناب”. ترسی که شکل دهنده اش، دنیای بازی است نه صحنه های آن. ترسی که شکل دهنده اش این طراحی محیط هنری بی نظیر است. ترسی که باعثش کمبود مهمات و سختی در بعضی قسمت های گیم پلی است. ترسی که باعثش یک دنیا موسیقی و صداگذاری دهشتناک است که به تنهایی انسان را به عمق ترس درونی فرو می برد. شینجی میکامی برای خودش یک استاد به حساب می آید و یک بازی را بی دلیل نامگذاری نمی کند. بارها باید در معنای ” The Evil Within” فکر کرد و هر بار نتیجه ای تازه از آن گرفت.